سرمایه‌گذاری غیرفعال چیست؟
- 19 Shahrivar 1402
- 0
- اشتراک‌گذاری
سرمایه‌گذاری غیرفعال به وضعیتی اشاره دارد که یک سرمایه‌گذار نقش فعالی در مدیریت یا عملکرد کسب‌وکاری که سرمایه‌گذاری کرده است، ندارد. در این حالت، سرمایه‌گذار تنها صاحب سهام یا سرمایه شرکت است و در تصمیم‌گیری‌های روزمره یا راهبردی کسب‌وکار دخالت ندارد. او ممکن است فقط دریافت سودهای سهام یا سود سرمایه‌گذاری خود را تحت عنوان بازگشت سرمایه دریافت کند. این نوع سرمایه‌گذاری معمولا در شرکتهای بزرگ با ساختارهای سهامداری پراکنده مشاهده می‌شود که مدیریت تخصصی را به مدیران حرفه‌ای واگذار کرده‌اند و سرمایه‌گذارن تنها به عنوان صاحب سهام و سرمایه شرکت حضور دارند.
آیا سرمایه‌گذاری غیرفعال روش خوبی برای سرمایه‌گذاری است؟
مسئله تعیین اینکه آیا سرمایه‌گذاری غیرفعال روش خوبی برای سرمایه‌گذاری است یا خیر، به عوامل مختلفی بستگی دارد که باید در نظر گرفته شود. در زیر به برخی از مزایا و معایب سرمایه‌گذاری غیرفعال اشاره می‌کنیم:
مزایا
- عدم نیاز دخالت و مدیریت فعال: با سرمایه‌گذاری غیرفعال، شما می‌توانید سرمایه خود را در یک کسب‌وکار یا پروژه قرار دهید بدون اینکه نیازی به مدیریت روزمره آن داشته باشید، که برای برخی سرمایه‌گذارن مزیت است.
- تنوع سرمایه‌گذاری: سرمایه‌گذاری غیر فعال می‌تواند راهی برای تنوع سرمایه‌گذاری شما باشد. با سرمایه‌گذاری در شرکتهای مختلف یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری، شما می‌توانید ریسک خود را پراکنده کنید و به‌طور همزمان از پتانسیل سود چند منبع بهره‌مند شوید.
معایب
- عدم کنترل و تاثیر بر تصمیم‌گیری: با سرمایه‌گذاری غیرفعال، شما نمی‌توانید مستقیما در تصمیم‌گیری‌های راهبردی یا عملکرد روزمره کسب‌وکار دخالت کنید. این ممکن است منجر به عدم کنترل کامل و ناپایداری در عملکرد سرمایه‌گذاری شما بشود.
- احتمال ریسک بیشتر: بدون دخالت فعال در مدیریت، شما ممکن است برخی از ریسک‌های مرتبط با عملکرد و مدیریت کسب‌وکار را نادیده بگیرید. این می‌تواند به عدم تاثیرگذاری مناسب بیانجامد.
تفاوت سرمایه‌گذاری غیرفعال با سایر انواع سرمایه‌گذاری‌ها
این تفاوت‌ها عمدتا در میزان دخالت و کنترل سرمایه‌گذار در مدیریت و عملکرد کسب‌وکار وجود دارد در حالی‌که سرمایه‌گذاری غیرفعال نقش فعالی در تصمیم‌گیری‌ها و مدیریت روزمره ندارد، در سایر انواع سرمایه‌گذاری، ممکن است سرمایه‌گذار دارای سطحی متفاوتی از دخالت و کنترل باشد.
سرمایه‌گذاری غیرفعال در موارد زیر استفاده می‌شود:
سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها: سرمایه‌گذاران ممکن است سهامی از یک شرکت را خریداری کنند و در مالکیت آن شرکت قرار بگیرند اما دخالت فعال در مدیریت و عملکرد روزمره شرکت نداشته باشند.
سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری: صندوق‌های سرمایه‌گذاری عموما با جمع‌آوری سرمایه از سرمایه‌گذاران مختلف و سرمایه‌گذاری در پروژه‌ها و ارزش‌های مالی متنوع، به عنوان یک نهاد مالی غیرفعال عمل می‌کنند. سرمایه‌گذاران می‌توانند در این صندوق‌ها سهام یا واحدهای سهام آنها را خریداری کنند.
سرمایه‌گذاری در پروژه‌های مشارکتی: در برخی پروژه‌ها، سرمایه‌گذاران می‌توانند سرمایه خود را به پروژه ارائه داده و به عنوان سرمایه‌گذاران غیرفعال درآمدزایی کنند. این موارد معمولا در پروژه‌های بزرگ عمرانی، انرژی، معدنی و صنعتی دیده می‌شود.
در این موارد گفته شده، سرمایه‌گذاران با قرار گرفتن در نقش غیرفعال، امیدوارند بهره‌وری مالی از سرمایه‌گذاری خود را به‌دست آورند بدون ضرورت دخالت فعال در مدیریت و عملکرد روزمره پروژه یا شرکت.
در سرمایه‌گذاری غیرفعال چه افرادی سرمایه‌گذاری می‌کنند؟
سرمایه‌گذاری غیرفعال به واسطه عدم نیاز به دخالت فعال در مدیریت کسب‌وکار، معمولا توسط افراد یا موسساتی انجام می‌شود که تمایلی یه مشارکت فعال در تصمیم‌گیری‌ها و عملکرد روزمره ندارند که شامل موارد زیر می‌شود:
- سرمایه‌گذاری ناشی از سرمایه: افرادی که در اثر امتلاک یا بهره‌برداری از منابع تامین سرمایه، تمایل به سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها، پروژه‌ها یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارند. آنها به دنبال بهره‌وری مالی و سودآوری از سرمایه‌گذاری خود هستند.
- سرمایه‌گذاران موسساتی: موسسات مالی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، صندوق‌های بازنشستگی و بنگاه‌های مالی دیگر می‌توانند به عنوان سرمایه‌گذاران غیرفعال در نوعی از سرمایه‌گذاری شرکت کنند. آنها با هدف تحقق بازدهی و بهره‌وری مالی سرمایه‌گذاری، در این نوع سرمایه‌گذاری شرکت می‌کنند.
- سرمایه‌گذاران بزرگ: شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگی که تمایل به سرمایه‌گذاری در شرکتهای دیگر دارند، می‌توانند به عنوان سرمایه‌گذاران غیرفعال در نوعی از سرمایه‌گذاری شرکت کنند. آنها می‌توانند از این روش برای گسترش دسترسی به بازارهای جدید، بهبود نقشی خود در زنجیره تامین یا بهره‌وری مالی استفاده کنند.
سرمایه‌گذاری فعال چیست؟
سرمایه‌گذاری فعال به معنای استفاده از روش‌ها و استراتژی‌های فعال در سرمایه‌گذاری است. در این نوع سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران سعی می‌کنند با تحلیل دقیق بازار، شناسایی فرصت‌های سرمایه‌گذاری و انتخاب سهام، اوراق بهادار یا دیگر دارایی‌ها با کارایی بیشتر، درآمد بالاتر و ریسک کمتر داشته باشند.
سرمایه‌گذاری فعال مناسب افرادی است که تجربه و دانش کافی در زمینه سرمایه‌گذاری داشته باشند و نیازمند تحلیل و بررسی دقیق بازار و دارایی‌ها است. به‌طور کلی افرادی که می‌توانند زمان، انرژی و تمرکز خود را در این زمینه صرف کنند برای سرمایه‌گذاری فعال مناسب‌تر هستند و همچنین چون‌که سرمایه‌گذاری فعال همراه با ریسک بالایی بوده و با نوسانات بازار همراه است افرادی که تحمل ریسک بالا را دارند و تمایل به برتری نسبت به بازار باشند، می‌توانند برای سرمایه‌گذاری فعال مناسب باشند.
از اینکه نکته هم نباید بگذریم که سرمایه‌گذاری فعال نیازمند رویکرد و استراتژی مشخصی است پس افرادی که استراتژی مشخصی دارند و می‌توانند به آن عمل کنند استفاده از این روش برای آنها مناسب‌تر است.
تفاوت سرمایه‌گذاری غیر فعال و فعال چیست؟
در سرمایه‌گذاری غیرفعال، سرمایه‌گذاران سعی می‌کنند بازار را به جای تلاش برای برتری در مقایسه با آن، تداوم بدهند در سرمایه‌گذاری غیرفعال معمولا با نمایندگی از بازار عمل می‌کند مانند سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری نقدی ETF و صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله (Index Funds) انجام می‌شود. در این رویکرد هدف اصلی ردیابی عملکرد یک شاخص بازار است و تلاشی برای پیش‌بینی تحرکات بازار و انتخاب سهام خاص نمی‌کند. اما سرمایه‌گذاری فعال تلاش سرمایه‌گذاران بر این است که با تحلیل دقیق بازار و استفاده از روش‌های مختلف، سهام و دارایی‌هایی را انتخاب کنند که درآمد بالاتر و ریسک کمتری نسبت به بازار داشته باشند.
سرمایه‌گذاری فعال شامل استراتژی‌های مدیریت پرتفوی، تحلیل فنی و اساسی، استفاده از ابزار‌های مشتقه و سایر روش‌های پیشرفته می‌شود. در سرمایه‌گذاری فعال برعکس سرمایه‌گذاری غیر فعال به دنبال برتری نسبت به بازار هستند و سعی می‌کنند با استفاده از اطلاعات و تحلیل خود، عملکرد بهتری نسبت به سرمایه‌گذاری غیرفعال داشته باشند.
مهم است توجه داشته باشید که سرمایه‌گذاری فعال با ریسک بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاری غیرفعال همراه است پس نیازمند دقت، تحلیل و پیگیری مداوم است.
انواع سرمایه‌گذاری فعال
سرمایه‌گذاری فعال می‌تواند در انواع مختلفی از دارایی‌ها و بازارها صورت بگیرد. در ادامه برخی از انواع سرمایه‌گذاری فعال را بررسی می‌کنیم:
- سرمایه‌گذاری مدیریت پرتفوی: در این نوع از سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران با تحلیل و انتخاب دارایی‌های مختلف، پرتفوی را مدیریت می‌کنند. آنها سعی می‌کنند با ترکیب مناسب دارایی‌ها، میزان بازده بالا و ریسک پایینی را برای پرتفوی خود فراهم کنند.
- سرمایه‌گذای ارزش‌گذاری: در این رویکرد، سرمایه‌گذاران تلاش می‌کنند تا با تحلیل ارزش شرکت‌ها و دارایی‌ها، فرصت‌های سرمایه‌گذاری با ارزش را شناسایی کنند. آنها به دنبال سهام یا دارایی‌هایی هستند که به‌طور نسبی بهای بیشتری دارند و در آینده قادر به ایجاد سود بیشتری خواهند شد.
- سرمایه‌گذاری رویدادگرا: سرمایه‌گذاری رویدادگرا بر رویدادهای خاصی مانند اعلان سود یا رویدادهای صنعتی تمرکز می‌کنند. در این رویکرد سعی بر این است که با پیش‌بینی واکنش بازار به این رویدادها و انتخاب مناسب سهام، سود قابل توجهی را کسب کنند.
- سرمایه‌گذاری تجارت فرکانسی: سرمایه‌گذاران در سرمایه‌گذاری تجارت فرکانسی از الگوریتم‌ها و سیستم‌های خودکار برای ایجاد معاملات سریع و فراوان استفاده می‌کنند. آنها سعی می‌کنند از نوسانات کوتاه‌مدت بازار استفاده کنند.
مزایا و معایب سرمایه‌گذاری فعال
مزایا
- دخالت فعال در مدیریت و عملکرد کسب‌وکار: سرمایه‌گذاران فعال می‌توانند تصمیم‌های راهبردی و تغییرات در عملکرد روزمره کسب‌وکار را اعمال کنند و تاثیر بیشتری در عملکرد و موفقیت کسب‌وکار داشته باشند.
- امکان شناخت نزدیک‌تر از کسب‌وکار: با دخالت فعال در مدیریت، سرمایه‌گذاران می‌توانند به صورت مستقیم با عملکرد کسب‌وکار و بازار آشنا شوند و به شکل مستقیم تصمیم‌گیری‌ها را انجام دهند.
- قدرت تصمیم‌گیری: سرمایه‌گذاران فعال امکان تصمیم‌گیری در برنامه‌ریزی استراتژیک، انتخاب مدیران، تعیین سیاست‌های مالی و سایر تصمیمات کلیدی را دارند.
معایب
- مسئولیت‌های بیشتر: سرمایه‌گذاران فعال باید وقت و انرژی بیشتری را صرف مدیریت و نظارت بر کسب‌وکار کنند و ممکن است با ریسک‌ها و چالش‌هایی روبه‌رو شوند.
- عدم تخصص در برخی زمینه‌ها: سرمایه‌گذاران فعال ممکن است در برخی زمینه‌ها تخصص کافی نداشته باشند و در صورتی که تصمیماتی را اتخاذ کنند، ممکن است نتایج نامطلوبی داشته باشد.
چشم‌انداز سرمایه‌گذاری فعال
چشم‌انداز سرمایه‌گذاری فعال بر اساس رویکرد و استراتژی هر سرمایه‌گذار فعال می‌تواند متفاوت باشد اما اگر به‌صورت کلی بخواهیم بگوییم، سرمایه‌گذاران فعال هدف دارند با استفاده از تجزیه و تحلیل دقیق، بررسی فرصت‌های سرمایه‌گذاری و انتخاب بهترین دارایی‌ها و سهام، عملکرد برتری نسبت به بازار داشته باشند. در ادامه به چندین چشم‌انداز ممکن برای سرمایه‌گذاری فعال اشاره می‌کنیم:
1) رشد سرمایه: بعضی از سرمایه‌گذاران فعال به دنبال ایجاد رشد سرمایه خود هستند. آنها سعی می‌کنند با شناسایی فرصت‌های سودآور و انتخاب سهام یا دارایی‌هایی که قدرت رشد بالایی دارند، سرمایه خود را بهبود ببخشند.
2) عملکرد برتر: برخی دیگر از سرمایه‌گذاران فعال به دنبال عملکرد برتری نسبت به بازار عمومی هستند. آنها با استفاده از تحلیل و استراتژی‌های خاص، تلاش می‌کنند سود بیشتری نسبت به شاخص بازار یا سایر سرمایه‌گذاران کسب کنند.
3) کاهش ریسک: سرمایه‌گذاران به دنبال کاهش ریسک سرمایه‌گذاری خود هستند. آنها سعی می‌کنند با استفاده از روش‌های مدیریت ریسک و انتخاب دارایی‌ها با ریسک کمتر، سبد سرمایه خود را پایدارتر کنند.
نظرات شما